Drobne zabiegi ginekologiczne

Elektrokonizacja szyjki macicy
Polega na elektrochirurgicznym wycięciu za pomocą pętli elektrycznej fragmentu szyjki macicy w kształcie stożka o wysokości około 1,5 centymetra. Taki zabieg wykonuje się, stosując prąd elektryczny. Po zabiegu mogą występować upławy i „poplamianie“, które utrzymują się przez kilka tygodni. Już po jednym dniu po zabiegu powraca dobre samopoczucie, jednak do pełnego wygojenia szyjki macicy potrzeba zwykle 4 tygodni. Przez ten okres czasu nie należy stosować tamponów ani współżyć płciowo. Elektronizacja ma tą przewagę w stosunku do terapii laserowej czy krioterapii, że pozwala na uzyskanie wycinków do badania histopatologicznego w celu możliwości rozpoznania dysplazji, przez co wyklucza się występowanie ukrytych ognisk stanów przednowotworowych. Zabieg przeprowadzamy w znieczuleniu. Zawsze dbamy o komfort bezbólowy oraz bezpieczeństwo Naszych pacjentek.

Zakładanie wkładki wewnątrzmacicznej
Samo założenie wkładki zajmuje zwykle około kilku minut, rzadko jest bolesne i wiązać się może z nielicznymi powikłaniami.

Na co zwracamy uwagę przed założeniem wkadki w Naszym gabinecie

• rozpoczynamy od badania ginekologiocznego, we wziernikach oceniami wydzielinę w pochwie, gdy nie jesteśmy pewni charakteru wydzieliny
• oceniamy biocenozę pochwy.

Ponadto oceniamy położenie macicy- jest to bardzo ważny aspekt, gdyż przeoczenie tyłozgięcia macicy może prowadzić do przebicia macicy podczas zakładania wkładki wewnątrzmacicznej

- wykonujemy badanie USG, aby sprawdzić dokładną wielkość macicy oraz jej regularność, oraz wykluczyć jej wady - macica siodełkowata, dwurożna , co jest bardzo ważne przed założeniem wkładki,

Wkładkę możemy bezpiecznie założyć w dowolnym momencie po porodzie, poronieniu czy w czasie miesiączki.

• preferujemy zakładanie wkładki domacicznej w okresie trwania miesiączki, gdyż jesteśmy pewni, że pacjentka nie jest w ciąży, że kanał szyjki jest otwarty, co ułtatwia nam jej założenie, ale również minimalizuje ból związany z rozszerzaniem kanału szyjki macicy. W przypadku gdy pacjentka ma tendencje do infekcji pochowwych zakladamy wkladke po przeleczeniu , oraz w fazie lutealnej, która najmniej sprzyja wystapieniu infekcji. Ponadto podanie Doksycykliny (200 mg) doustnie na godzinę przed zabiegiem stanowi profilaktykę zakażeń narządów miednicy mniejszej związanych z wprowadzeniem wkładki
• zakładamy wkładkę wewnątrzmaciczną po uprzednim znieczuleniu miejscowym, ewentualnie na prośbę pacjentki zabezpieczamy ją dodatkowo przeciwbólowo.

Usuwanie kłykcin kończystych
Wybór metody usuwania kłykcin uzależniony jest od wielkości zmian, jak również od ich lokalizacji. W przypadku, gdy występują pojedyncze zmiany o niewielkich rozmiarach , na błonach śluzowych czy też w okolicy zwieracza odbytu podejmuje się próbę leczenia farmakologicznego polegającego na doustnym przyjmowaniu leków p/wirusowych oraz stosowaniu bezpośrednio na zmiany specjalnych maści.

Zmiany większe, oraz gdy występują licznie, można usunąć za pomocą kriochirurgii, elektrokoagulacji czy też przez wypalenie zmian za pomocą promieni lasera.

Jeżeli zmiany są bardzo duże, wówczas konieczne jest zastosowanie typowej chirurgii. Wycinamy je wówczas głęboko z marginesem. W każdym przypadku mteriał poddawany jest weryfikacji histopatologicznej. Zabiegi te wykonywane są w znieczuleniu.

Pamiętając o tym iż kłykciny mają podłoże wirusowe niezmiernie ważną rzeczą jest, aby kobiety leczyły się równocześnie ze swoim partnerem seksualnym.

Kłykciny kończyste sa wywoływane najczęściej przez nieonkogenne typy wirusa HPV. Jednak czesto towarzyszą im infekcje innymi typami wirusa również typami wysokoonkogennymi. Dlatego istotne jest wykonanie badania wirusologicznego oraz koniecznie badania cytologiczne szyjki macicy. Kłykciny wykazują tendencję do nawrotó. Wirus znajdujący się w organizmie w stanie uśpienia, przy spadku odporności lub pod wpływem innych czynników, może ulec uaktywnieniu i doprowadzić do wznowy choroby. Zapobieganie zakażeniom wirusem HPV plega na stosowaniu szczepień ochronnych, ograniczenie liczby partnerów seksualnych jak również stosowanie prezerwatywy podczas stosunków płciowych.

Pobieranie wycinków ze sromu
Polega na pobraniu ze sromu fragmentu tkanki i przesyłaniu do badania histopatologicznego. Wycinki pobiera się w znieczuleniu miejscowym z podażą ogólnoustrojową leków przeciwbólowych. W zależności od zmian na sromie pobieramy kilka małych wycinków (cienkich, okrągłych fragmentów skóry sromu) — biopsja igłowa — lub jeden, większy fragment skóry sromu (wycinek w kształcie wrzeciona) — biopsja wycinkowa. Po pobraniu ze skóry sromu dużego wycinka w kształcie wrzeciona na powstałą ranę zakłada się szew. W tym miejscu może powstać niewielkie zgrubienie.